Gerben en Rianne in Brussel

Gerben en Rianne in Brussel, jaarwisseling 2009-2010

Alphen aan den Rijn – Brussel, 30 december 2009

Rond 10 uur worden we met moeite wakker. Even later staan we op, pakken de laatste spullen in en vertrekken dan rond half 12 richting Brussel. Als we de hoek om rijden beseft Rianne dat ze haar paspoort niet bij zich heeft, dus rijden we weer terug. Even later gaan we dan echt op weg naar de Belgische grens.

Onderweg hebben we veel regen, maar geen file. Even na half twee arriveren we bij het Atomium. Het is een groot gebouw dat spoedig verdwijnt in de wolken. Inchecken in het hotel kan pas om 15:00 uur, dus we besluiten rond te kijken bij het Atomium. Naast het Atomium ligt een koninklijk paleis met bijbehorende parken. We lopen door de modder een heuvel op en komen aan bij het monument voor Leopold I. We lopen weer naar beneden om het Chinese Paviljoen en de Japanse Toren te bekijken. Onderweg komen we de Dikke Linde (geen persoon, maar een boom) en de fontein van Neptunus tegen, waar overigens geen water in zit. We lopen verder om te kijken of er nog iets te eten is. We vinden niets dat aan onze eisen voldoet, dus besluiten we terug te lopen naar de auto.

We rijden richting hotel. Een hele tocht door de stad. Pleinen zijn bezet door kraampjes, ijsbanen en kermisattracties. Erg rustig rijden is het dus niet. Een paar keer de auto tussen de andere auto’s proppen en we komen rond 16:00 uur aan bij de parkeergarage bij de Grote Markt. We zoeken een parkeerplek en gaan met de lift naar boven. Als we de parkeergarage uitlopen, lopen we recht tegen de ingang van ons hotel aan de Grasmarkt aan, wat een geluk! We lopen naar binnen en worden begroet in het Frans. We praten Nederlands terug (dit is toch Brussel?), de receptioniste houdt het dan maar bij Engels (nog altijd beter dan Frans). We krijgen de sleutel en vertrekken naar de vijfde verdieping. We hebben een mooie kamer met uitzicht op de mooi verlichte Grasmarkt. Achter een rij gebouwen zien we de toren van het stadhuis aan de Grote Markt, ook deze is prachtig verlicht.

We hebben nog steeds trek, dus nemen we een kijkje op de Grasmarkt. Gerben kiest een broodje gezond, Rianne een broodje tonijn. Al etend lopen we wat rond en bekijken de kraampjes. Een stel spreekt ons in gebrekkig Frans aan: “Ou est ehh… Manneken Pis?” Nederlanders. Wij weten het ook niet precies, maar Gerben wijst een kant op, in het Nederlands. “Ohh, dan moet’n we nog verder lop’n.” Rijp voor boer zoekt vrouw. Wij lopen verder naar de Grote Markt, 50 meter van ons hotel vandaan. Uiteraard staat er een kerstboom en zelfs een heuse kerststal. We oriënteren ons vast op de restaurants in de omgeving, die blijken niet de goedkoopste te zijn, maar er staan wel lekkere dingen op de kaart! We lopen weer richting Grasmarkt en besluiten door de Sint Hubertgallerie te lopen. In iedere straat is wel een chocoladewinkel, en dat is te ruiken ook. Rianne heeft nog natte voeten van de modder en wil deze graag opwarmen. Terug naar het hotel dus. Daar kijken we in onze reisboekjes voor restauranttips. Er is genoeg keus in de buurt.

Tegen 18:00 uur vertrekken we weer naar buiten. We lopen weer naar de Grote Markt. Het stadhuis is nu prachtig verlicht, er wordt muziek gedraaid en de verlichting danst op de muziek mee. We kiezen voor restaurant ’t Kelderke. Normaliter loop je in België natuurlijk hard door als je zo’n naam ziet, maar ons reisboekje was er wel over te spreken. Toch maar naar binnen dus. We vragen of er nog plek is voor twee personen. Een man in pak wuift naar een leeg tafeltje en kijkt dan weer de andere kant op, hij heeft er weinig zin in lijkt het. We bekijken de kaart en kunnen niet kiezen. Konijn in bier, Vlaams stoofpotje in bier, mosselen op verschillende manieren bereid, verscheidene variaties stoemp (stamppot), maar ook kalfskop of kalfsniertjes (toch maar niet… zie verslag Normandië). Gerben kiest dan toch voor het konijn in bier en bestelt daar ook een halve liter Grimbergen bij. Rianne houdt het bij cola en mosselen in bier. Het eten wordt al snel gebracht. De pan mosselen wordt voor Rianne gezet en de ober zegt: “Pas op hè, want dat is eel eet.” (Vlaams voor heel heet). De man zag het zeker aan haar hoofd, want niet veel later brandt Rianne haar hand aan de pan. Helaas pindakaas. Er wordt toch lekker gesmikkeld. Het restaurant is gezellig druk en wordt vooral door toeristen bezet. De stoemp is erg in trek bij de Aziaten. Tegen acht uur staan we weer buiten. De reis is toch wel vermoeiend geweest, dus we gaan al snel weer richting hotel om het verslag te schrijven en uiteraard gebruik te maken van het bad. Tot morgen!

[ngg_gallery=43]