29-7-2024
De meiden zijn al om 07:30 uur wakker. Nog even snoozen en dan aankleden en ontbijten met de broodjes die zijn bezorgd en aan de deur hangen. Maar niet voordat Gerben z’n jaarlijkse lichamelijke ongemak heeft beleefd. Dit keer een aanvaring met de plaatselijke fauna. Hij heeft op z’n kuit een teek gevonden. Met de tekentang kunnen we ‘m nog netjes verwijderen. Daarna is het toch echt tijd voor ontbijt.
Buiten is het nog erg mistig, maar in de loop van de ochtend zou het moeten opklaren. We smeren broodjes en vetrekken dan richting Tröpolach om met de Millenium Express de berg op te gaan. Met onze Nassfeld Card mogen we gratis met de gondel mee. Celeste kan niet wachten om een wolk aan te raken. Na het eerste station is er weinig van het uitzicht over en zitten we inderdaad in een wolk. Bij het tweede station stappen we over op de volgende gondel en helemaal boven op de berg stappen we uit. Gelukkig hebben we onze vesten meegenomen, want het is best koud in die wolk.
We beginnen met de Aqua Trail. Dit is een pad met verschillende waterspeelmogelijkheden. Een aangelegde beek, watervalletjes, sluisjes en fonteinen. De zon breekt af en toe door en de meiden vermaken zich prima. We komen uit bij een meertje waar we een lunchpauze nemen. Bij het wc-gebouw worden we door een Nederlandse vrouw (het stikt hier van de Nederlanders) gewezen op bergmarmotjes die achter het gebouw bivakkeren. Na de pauze lopen we langs het meer weer de berg op over een pad dat feitelijk door Italië loopt. Als we weer boven zijn drinken we wat in het restaurant en verorbert Gerben nog een Bratwurst.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Daarna lopen we naar de stoeltjeslift die ons naar Nassfeld brengt. De volgende lift is nog een eind lopen, we besluiten die voor een andere keer te bewaren en met de stoeltjeslift weer terug te gaan. Als we weer terug zijn nemen we plaats in de rij voor de rodelbaan. De wachttijd is best lang, maar dan heb je ook wat. Isis en Rianne nemen plaats in een karretje en gaan in een aardig tempo naar beneden. Ze horen Celeste gillen. Gerben en zij gaan blijkbaar nog iets harder. Eenmaal beneden stappen we weer in de gondel om terug te gaan naar Tröpolach.
We rijden weer naar huis, rusten kort uit en gaan dan boodschappen doen in Hermagor. Deze keer bij Hofer. Deze winkel is iets ruimer opgezet, maar het assortiment is nog steeds niet om over naar huis te schrijven. Zelfscan hebben ze hier ook nog nooit van gehoord.
Thuis wordt er gekookt en eten we buiten. Na het eten spelen we nog een potje badminton en dan is het bedtijd voor de meiden, hopelijk zijn ze vandaag lekker moe geworden.
Total time: 06:11:16
