Gerben en Rianne in USA en Canada

Dag 5, vrijdag 8 mei 2009, Woburn, Massachusetts

Vandaag is Boston aan de beurt. We zijn weer eens vroeg wakker, om 7 uur. Douchen, verslag schrijven en rond 8 uur vertrekken we met de auto richting Boston. Met de trein en de metro had ook gekund, maar dat vonden we te veel gedoe. Nu staan we wel in de file. Welke malloot gaat er dan ook in de spits naar de stad? Het vreemde is dat er uit Boston ook een file staat.

Even voor 9 uur rijden we een parkeergarage in bij Boston Common. Dit is een park dat al in 1634 werd aangelegd. Vandaag is er een strak blauwe lucht en het zonnetje schijnt lekker op onze hoofden. De jassen kunnen eindelijk uit. Vanuit het park lopen we naar Back Bay. Deze wijk haalde zijn inspiratie uit Parijs en dat is te zien. In deze buurt winkelt het rijkere volk van Boston. Tussen de 19e eeuwse gebouwen verrijst de enorme John Hancock Tower (241 meter). Helaas mogen we niet naar boven met dit heldere weer. Bij het Prudential Center halen we wat om te ontbijten en lopen dan verder naar de Boston Public Library. Het is een prachtig gebouw met beelden, zuilen, kroonluchters en lijsten. In de leeszaal zitten mensen te lezen onder de typische groene lampjes die je in films ook ziet. Op het plein rusten we wat uit en vervolgen dan onze weg naar het Freedom Trail. Onderweg kopen we nog 2 cola’s bij de MacDonald’s. Hoewel je hier gratis je beker mag hervullen, kun je toch kiezen uit small, medium of large. Een Nederlander zou zijn small beker zes keer bijvullen. Een Amerikaan koopt gewoon de maat die hij wil hebben. Wij doen dat ook.

Naarmate de middag nadert, wordt het steeds warmer. Uit de wind in de zon loopt de temperatuur zo op naar 25 graden. Gelukkig ligt Boston aan zee en staat er een koele wind. Het valt ons op dat Boston net als New York City een erg schone stad is. Zelfs zes weken oude kauwgom wordt van de stoep gekrabd. Helaas is een trapleuning niet goed schoongemaakt, want Rianne grijpt zo in de vogelschijt. Gerben vindt het hilarisch.

Het Freedom Trail is een rode streep door Boston heen. De streep leidt langs de belangrijkste herinneringen aan de vrijheidsstrijd. In het Old State House las John Adams in 1776 de Onafhankelijkheidsverklaring voor. Ook komen we langs Quincy Market. Deze markt bestaat uit 3 lange gebouwen met allerlei winkeltjes. Het middelste gebouw is gewijd aan de etenswaren. Thais, Indisch, Chinees, Italiaans, Amerikaans, keus genoeg. Helaas zorgen al deze verschillende keukens voor een onaangename geur. We lopen er dus maar snel doorheen en kijken nog even rond in het winkelgebied. We rusten nog even uit op het plein en lopen verder langs het Freedom Trail.

Het is best warm en onze voeten krijgen er wel weer een beetje genoeg van. We besluiten via Beacon Hill terug te lopen naar het park om daar nog wat te eten. In Beacon Hill staan huizen van rode bakstenen. Rood is sowieso de kleur van Boston. De meeste oude gebouwen zijn rood en het is natuurlijk de kleur van het honkbalteam de Red Sox.

In het park rusten we nog even uit en halen nog een burger en een hot dog. Daarna lopen we terug naar de auto. Inmiddels is het 3 uur. We rijden weer naar hotel om daar even uit te rusten en te bedenken waar we gaan eten.
We besluiten het plaatsje Woburn te gaan verkennen. We rijden een paar rondjes om een parkeerplek te vinden en stappen dan naar binnen bij een restaurant. Gerben eet kalf met pasta, Rianne ravioli gevuld met kreeft. Dit is het eerste restaurant waar de tweede cola in rekening wordt gebracht. Gerben krijgt zijn bord niet helemaal leeg en vraagt voor de lol om een doggy bag. Het eten wordt netjes ingepakt. We komen geen zwerver tegen om het aan te geven, dus nemen we er maar een foto van en gooien het dan weg. We kijken nog even rond in Woburn en gaan dan weer naar het hotel.

In het hotel kijken we nog de nieuwe aflevering van Prison Break zodat we daar thuis niet nog eens tegenop hoeven te zien. Op het nieuws zien we dat het maar goed is geweest dat we niet met de metro zijn gegaan, want die is vanavond tegen een andere metro aangeknald doordat de bestuurder zat te sms’en. Dan maar weer slapen, want morgen staat ons een lange reis te wachten.

[ngg_gallery=24]